Wzorzec FCI nr 167/22.01.1999/GB
AMERICAN COCKER SPANIEL
Cocker spaniel amerykański
Kraj pochodzenia: USA
Data publikacji obowiązującego standardu: 17.05.1993
Użytkowanie: płochacz, pies towarzyszący
Klasyfikacja FCI:
Grupa 8 – Aportery, płochacze i psy dowodne.
Sekcja 2 – Płochacze
Próby pracy nie wymagane.
Wygląd ogólny: Cocker spaniel amerykański jest najmniejszym psem w grupie psów myśliwskich (Sporting Group). Pies mocnej, zwartej budowy, o szlachetnej, dystyngowanej głowie; ogólnie proporcjonalny, idealnej wielkości. Łopatki dobrze ustawione, kończyny przednie proste, linia grzbietu opadająca w kierunku silnego, umiarkowanie ściętego, umięśnionego zadu. Pies zdolny rozwijać znaczną szybkość w połączeniu z dużą wytrwałością. Przede wszystkim musi być to pies swobodny i wesoły w ruchu, zwarty, o harmonijnej budowie, wykazujący chęć do pracy. Bardziej pożądany jest pies zrównoważony we wszystkich szczegółach, niż pies z silnie zaznaczonymi zaletami i wadami.
Proporcje: Odległość od wierzchołka mostka do guza kulszowego jest nieco dłuższa niż odległość między najwyższym punktem kłębu a podłożem. Tułów musi być odpowiedniej długości, tak, aby umożliwić prosty i swobodny krok; pies nigdy nie może sprawiać wrażenia długiego i niskiego.
Zachowanie – charakter: Zrównoważony, bez żadnych oznak lękliwości.
Głowa: Proporcjonalna w stosunku do reszty ciała; jest uosobieniem inteligencji, czujności i łagodności; o ujmującym wyrazie.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Zaokrąglona, ale nie przesadnie, bez tendencji do płaskiej; łuki brwiowe bardzo wyraźnie zaznaczone. Kostna oprawa oczu dobrze wyrzeźbiona.
Stop: wyraźny.
Trzewioczaszka:
Nos: Dostatecznie duży, proporcjonalny do kufy, z dobrze rozwiniętymi nozdrzami, typowy dla psa myśliwskiego. Czarny u psów o umaszczeniu czarnym, czarnym podpalanym i czarno-białym; przy innych umaszczeniach może być brązowy, wątrobiany lub czarny; im ciemniejszy tym lepszy. Kolor nosa powinien harmonizować z kolorem powiek.
Kufa: Pełna i głęboka. Proporcjonalna, odległość od stopu do końca nosa powinna być równa połowie odległości od stopu do guza potylicznego.
Wargi: Górne wargi powinny być pełne i dostatecznie głębokie, aby przykrywać żuchwę.
Szczęki/uzębienie: Szczęki kwadratowe i równe. Zęby mocne i zdrowe, nie za małe, zgryz nożycowy.
Policzki: nie wydatne.
Oczy: Okrągłe i pełne, spojrzenie skierowane do przodu. Kształt powiek nadaje im nieznacznie migdałowy kształt; nie zapadnięte, ani wytrzeszczone. Kolor tęczówki powinien być ciemnobrązowy, ogólnie im ciemniejszy tym lepiej.
Uszy: Płatowate, długie, pokryte cienką skórą, dobrze obrośnięte włosem, osadzone nie wyżej niż dolna krawędź oka.
Szyja: Dostatecznie długa, aby pozwalała na łatwe dotknięcie nosem do ziemi; muskularna, bez luźnego podgardla. Silnie osadzona w łopatkach, lekko łukowato wygięta i zwężająca się ku głowie.
Tułów:
Linia górna: Lekko opadająca w kierunku umięśnionego zadu.
Grzbiet: Mocny i równomiernie, lekko opadający od łopatek do kopiowanego ogona.
Klatka piersiowa: Głęboka, jej najniższy punkt nie może znajdować się powyżej łokci, z przodu dostatecznie szeroka, aby stworzyć wystarczającą przestrzeń dla serca i płuc, jednak nie tak szeroka, aby przeszkadzać w swobodnych ruchach przednich kończyn, żebra głębokie, dobrze wysklepione.
Ogon: Kopiowany, osadzony i noszony na równi z górną linią grzbietu lub nieznacznie powyżej, nigdy nie powinien być noszony pionowo jak u teriera i nigdy nisko – co wskazywałoby na lękliwość. Kiedy pies jest w ruchu ogon pracuje wesoło.
Kończyny:
Kończyny przednie: Równoległe, proste, o mocnym kośćcu, muskularne, przylegające do tułowia i dobrze ustawione pod łopatkami.
Łopatki: Prawidłowo położone, wraz z kością ramienną tworzą w przybliżeniu kąt prosty, co umożliwia psu swobodny, daleki wykrok. Łopatki są wyraźnie zaznaczone, skośne, nie wystające i tak ułożone, że w górnej części kłębu tworzą kąt umożliwiający dobre wysklepienie żeber.
Łokcie: Patrząc z boku, przy pionowo ustawionych kończynach przednich, łokieć znajduje się bezpośrednio pod najwyższym punktem łopatki.
Przedramiona: krótkie i silne. Wilcze pazury powinny być usunięte.
Kończyny tylne: Patrząc od tyłu, kończyny tylne są równoległe zarówno w ruchu jak i w spoczynku. Powinny charakteryzować się mocnym kośćcem i dobrym umięśnieniem.
Biodra: Szerokie, pośladki dobrze zaokrąglone i umięśnione.
Uda: Silne i wyraźnie zaznaczone.
Stawy kolanowe: Umiarkowanie kątowane. Silne, stabilne w ruchu i w spoczynku.
Stawy skokowe: Silne, nisko osadzone. Wilcze pazury na tylnych kończynach należy usunąć.
Stopy: Zwarte, duże, okrągłe, z dobrze rozwiniętymi poduszkami; nie powinny być stawiane do wewnątrz ani na zewnątrz.
Chód: Cocker spaniel amerykański jest jednym z najmniejszych psów myśliwskich (sporting dogs) i powinien poruszać się chodem typowym dla tej grupy psów. Warunkiem prawidłowego chodu jest równowaga między kończynami przednimi a tylnymi. Siłę napędową zapewniają mocne kończyny tylne, a poprawne ułożenie łopatek i budowa obręczy barkowej pozwalają na dalekie wysuwanie kończyn przednich. Chody są skoordynowane, płynne i bez oznak wysiłku. Dzięki nim pies dobrze „kryje” teren; nadmierna ruchliwość nie powinna być mylona z właściwym sposobem poruszania się.
Okrywa włosowa:
Włos: Na głowie krótki i delikatny, na tułowiu średniej długości z widocznym podszerstkiem, zapewniającym ochronę. Uszy, klatka piersiowa, brzuch i kończyny są porośnięte dłuższym włosem („piórami”), jednak nie tak bogato, aby ukryć typowe linie cocker spaniela, wpływać na jego ruch oraz wygląd i funkcje psa myśliwskiego (sporting dog). Struktura włosa jest niezwykle ważna. Włos powinien być jedwabisty, gładki lub lekko falisty, a jego struktura powinna pozwalać na łatwą pielęgnację. Szata zbyt obfita, skręcona lub wełnista jest dużą wadą. Strzyżenie na grzbiecie jest niepożądane. Przygotowanie musi podkreślać typowe linie cockera. Pies powinien sprawiać wrażenie naturalnie owłosionego.
Umaszczenie i znaczenia:
-czarne: jednobarwne czarne i czarne podpalane. Czerń powinna być jednolita, naloty brązowe lub barwy wątrobianej są niepożądane. Małe białe znaczenia na klatce piersiowej i/lub na podgardlu są dozwolone; w jakimkolwiek innym miejscu dyskwalifikują psa.
-jednobarwne inne niż czarne (ASCOB): Jednobarwne inne niż czarne, od najjaśniejszego kremowego do najciemniejszego czerwonego, łącznie z brązowym i brązowym podpalanym. Kolor powinien być jednolitej tonacji, ale dopuszczalny jest jaśniejszy kolor na końcach włosów. Małe białe znaczenia na klatce piersiowej i/lub na podgardlu są dozwolone; w jakimkolwiek innym miejscu dyskwalifikują psa.
-kolorowe: dwa lub więcej zdecydowanych, dobrze odgraniczonych od siebie kolorów, z których jeden musi być biały; czarno-biały, czerwono-biały (czerwień może przechodzić od najjaśniejszego kremowego do najciemniejszej czerwieni), brązowo-biały i deresz. Każdy z tych kolorów może mieć podpalanie. Pożądane jest, żeby podpalanie występowało w tych samych miejscach co u czarnych i innych jednobarwnych (ASCOB). Dereszowate zalicza się do kolorowych. Barwa podstawowa zajmująca 90 % lub więcej powierzchni powoduje dyskwalifikację.
-podpalane: podpalanie może być od najjaśniejszego kremowego do najciemniejszej czerwieni i nie powinno obejmować więcej niż 10 % powierzchni, większa powierzchnia podpalania dyskwalifikuje psa.
W przypadku podpalania w odmianach czarnych lub ASCOB powinno ono być rozmieszczone w następujących miejscach:
1. Wyraźna brązowa plama nad każdym okiem;
2. Po bokach kufy i na policzkach;
3. Na wewnętrznych stronach uszu;
4. Na wszystkich łapach i /lub kończynach;
5. Pod ogonem;
6. Na klatce piersiowej – opcjonalnie: występuje lub nie.
Podpalanie niezbyt wyraźne lub występujące w śladowych ilościach jest wadą. Podpalanie na kufie, które rozciąga się do góry, a następnie łączy również stanowi wadę. Brak podpalania w którymś z wyżej wymienionych miejsc u psów czarnych lub innych jednobarwnych (ASCOB) podpalanych stanowi dyskwalifikację.
Wzrost:
Idealna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi 38,10 cm (15 cali), a dla dorosłej suki 35,56 cm (14 cali). Wysokość ta może wahać się w dół lub w górę o 1,27 cm (pół cala). Dyskwalifikuje się psa, którego wysokość przekracza 39,37 cm (15,5 cala) i sukę, której wysokość przekracza 36,83 cm (14,5 cala). Wysokość psa dorosłego mniejsza niż 36,83 cm (14,5 cala), a dorosłej suki mniejsza niż 34,29 cm (13,5 cala) jest wadą. Wysokość określa się wzdłuż linii prostopadłej do ziemi, biegnącej od kłębu do podłoża, gdy pies stoi swobodnie, a kończyny tylne ustawione są równolegle do linii pomiaru.
Wady:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady, obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia i wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.
Wady dyskwalifikujące:
– agresywność i tchórzliwość
Umaszczenie i znaczenia: Wymienione kolory i kombinacje kolorów są jedynymi akceptowanymi. Wszystkie inne kolory i ich kombinacje stanowią dyskwalifikację.
– czarne: białe znaczenia poza klatką piersiową i szyją.
– jednobarwne inne niż czarne (ASCOB): białe znaczenia poza klatką piersiową i podgardlem.
– kolorowe: 90 % lub więcej koloru podstawowego.
– podpalane: 1) na powierzchni większej niż 10 %; 2) brak podpalania u czarnych i innych jednobarwnych wykazujących podpalanie w jednym z wymienionych wcześniej miejsc.
Wysokość: psy ponad 39,37 cm (15,5 cala), suki ponad 37 cm (14,5 cala).
Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub psychiczne podlegają dyskwalifikacji.
Uwaga: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.