W 1924 roku zarejestrowano pierwszą hodowlę cocker spanieli angielskich w Polsce.
Spaniel jest typem psa myśliwskiego, na prototyp spaniela trafiamy w rzeźbie z czasów Filipa II Macedońskiego – 350 lat p.n.e. Zakłada się, że słowo spaniel pochodzi z języka hiszpańskiego od słowa espaigneul, które znaczy „hiszpański pies” lub od francuskiego wyrażenia „Chiens de l’Espagnol” – Pies Hiszpan. W języku angielskim słowo spaniel oznacza psa o długiej jedwabistej sierści i obwisłych uszach.
Według celtyckiej teorii pochodzenia spanieli, psy te sprowadził na tereny Wysp Brytyjskich do Walii i Kornalii oddział Celtów około 900 lat p.n.e. Teoria ta mówi, że pierwszym psem myśliwskich był Agassian – walijski springer spaniel, który należał do plemion celtyckich zajmujących Bretanię. Inna teoria o pochodzeniu spaniela mówi, że przewożone one były z Anglii na Daleki Wschód szlakami handlowymi. Pułkownik David Hancock w książce „The Heritage of the Dog”, pisze, że rodzaj sportowego spaniela wywodzi się z Chin od takich ras jak Pekińczyk, Pug i Shih Tzu. Rasa ta została wprowadzona do Europy Południowej około 1300 roku i przekształciła się w małe spaniele sportowe. Pierwszy Spaniel francuski przypuszczalnie pochodzi z Bliskiego Wschodu z końca XI wieku. Pod koniec XVI wieku podzielono rasę na psy wodne i lądowe.
Rasa ta cechuje się niezwykłym węchem, dużą ruchliwością a jednocześnie łagodnym usposobieniem. Tradycyjnie wykorzystywane były do polowań na ptactwo wodne, króliki, bażanty i kuropatwy oraz do polowań z chartami a także jako psy aportujące drobną zwierzynę. Pierwszy wzorzec rasy oraz pierwszy klub powstał w 1902 roku.