Wzorzec FCI nr 336/03.09.1999/GB
PERRO DE AQUA ESPANOL
(Spanish Water Dog, Hiszpański pies wodny)
Pochodzenie: Hiszpania
Data publikacji obowiązującego standardu: 03.09.1999
Użytkowanie: Używany jako pies pasterski, myśliwski oraz towarzysz rybaków.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 8 – Aportery, płochacze i psy dowodne.
Sekcja 3 – Psy dowodne.
Nie podlega próbom pracy
Krótki zarys historyczny: Obecność tego psa na Półwyspie Pirenejskim jest bardzo długa. Ma on to samo pochodzenie co barbet. Najliczniejsza jego populacja jest w Andaluzji, gdzie jest używany jako pies pasterski, zwany tam od wieków „psem tureckim”. Jego cechy fizyczne, szczególnie gatunek sierści są odpowiednie do warunków klimatycznych: suszy i wilgoci rejonów bagnistych co kwalifikuje go jako psa przydatnego dla pasterza, myśliwego (ptactwo wodne) i rybaka.
Wygląd ogólny: Typowy pies „wiejski”, proporcjonalny, średniej wielkości, dolichocefaliczny (długogłowy), raczej o wydłużonej, harmonijnej sylwetce i przyjaznym wyglądzie. Mocnej budowy, o dobrze rozwiniętym umięśnieniu, co jest wynikiem systematycznej pracy. Sylwetka jest prostolinijna. Wzrok, słuch i węch bardzo dobrze rozwinięte.
Ważne proporcje:
Długość tułowia : wzrost (wysokość w kłębie) = 9 : 8
Głębokość klatki piersiowej : wzrost (wysokość w kłębie) = 4 : 8
Długość kufy : długość czaszki = 2 : 3
Zachowanie – charakter: Oddany, posłuszny, wesoły, pracowity, czujny i zrównoważony. Dzięki swej pojętności i zdolnościom może przystosować się do każdej sytuacji i warunków.
Głowa: Mocna, elegancko noszona.
Mózgoczaszka: Płaska, guz potyliczny tylko słabo zaznaczony. Osie mózgoczaszki i kufy są względem siebie równoległe.
Stop: Przełom czołowo-nosowy delikatny, tylko słabo zaznaczony.
Trzewioczaszka: Linie kufy proste.
Nos: Nozdrza dobrze rozwinięte, w kolorze tym samym lub nieco ciemniejszym od najciemniejszego odcienia umaszczenia.
Wargi: dobrze przylegające, kąciki warg dobrze zaznaczone.
SzczękiUzębienie: dobrze rozwinięte, białe, o mocnych kłach.
Oczy: lekko skośnie ustawione, wyraziste. W kolorze od orzechowego do kasztanowego, powinny harmonizować z umaszczeniem psa. Spojówki nie są widoczne.
Uszy: Średnio wysoko osadzone, trójkątne i opadające.
Szyja: Krótka, muskularna, bez podgardla, dobrze osadzona w łopatkach.
Tułów: mocny.
Linia górna: Prosta.
Kłąb: słabo zaznaczony.
Grzbiet: prosty i mocny.
Zad: Lekko opadający.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, żebra wyraźnie wysklepione. Średnica klatki piersiowej wskazuje na dużą pojemność oddechową.
Linia dolna: Brzuch nieznacznie podciągnięty.
Ogon: Osadzony na średniej wysokości. Jeśli kopiowany, to między 2 a 4 kręgiem ogonowym. Niektóre osobniki rodzą się ze skróconym ogonem (brachyouria).
Kończyny:
Kończyny przednie: Mocne i proste.
Łopatki: Dobrze umięśnione i skośnie ustawione.
Ramiona: Silne.
Łokcie: Przylegające do ciała, równolegle ustawione.
Przedramiona: Proste i mocne.
Nadgarstki i śródręcza: Proste i dość krótkie.
Łapy: zaokrąglone, o zwartych palcach, pazury różnej barwy, mocne opuszki.
Kończyny tylnie: Doskonale proste, umiarkowanie kątowane, dobrze umięśnione, aby zapewnić łatwe i eleganckie ruchy.
Uda: Długie i muskularne.
Podudzia: Dobrze rozwinięte.
Stawy skokowe: Nisko osadzone.
Śródstopia: Krótkie, suche, pionowo ustawione względem podłoża.
Łapy: Takie jak kończyn przednich.
Chody: Preferowany kłus.
Skóra: Miękka i delikatna, dobrze przylegająca do ciała. Może być pigmentowana od brązu do czerni lub pozostawać bez pigmentu, w zależności od umaszczenia psa. Dotyczy to także śluzówek.
Okrywa włosowa:
Włos: Zawsze lokowaty i wełnisty; lokowaty, gdy jest krótki; może tworzyć sznury, gdy jest długi. Osobniki strzyżone są dopuszczane, strzyżenie zawsze pełne i równomierne, konieczne dla estetycznego wyglądu psa. Zalecana maksymalna długość włosów dla egzemplarzy wystawowych wynosi 12 cm (po rozprostowaniu– 15 cm), minimalna 3 cm, aby sędzia mógł ocenić jakość skrętu. Szczenięta rodzą się zawsze z włosem skręconym.
Umaszczenie: Jednobarwne: białe, czarne, kasztanowe w różnych odcieniach.
Dwukolorowe: biało-czarne, biało-brązowe (kasztanowe) w różnych odcieniach.
Osobniki trójkolorowe, czarne podpalane jak również brązowe (orzechowe) podpalane nie są dopuszczalne.
Wzrost i waga:
Wysokość w kłębie: psy: 44 – 50 cm,
suki: 40 – 46 cm.
Dopuszczalne jest maksymalne odchylenie 2 cm (w obu płciach) przy zachowaniu ogólnych proporcji.
Waga: psy: 18 – 22 kg,
suki: 14 – 18 kg.
Wady: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady, obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia i wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.
Poważne wady:
– linia grzbietu zapadnięta,
– wady kończyn,
– brzuch obwisły lub przesadnie podciągnięty.
Wady dyskwalifikujące:
– przodozgryz lub tyłozgryz,
– obecność „wilczych pazurów”,
– włos gładki lub falisty,
– albinizm,
– szata nakrapiana lub cętkowana, maść czarna podpalana lub brązowa (orzechowa) podpalana,
– niezrównoważony charakter,
– wyraźna tchórzliwość lub agresja.
Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub psychiczne podlegają dyskwalifikacji.
Uwaga: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.