Wzorzec FCI standard nr 124 /08.11.2002 /GB
IRISH WATER SPANIEL
IRLANDZKI WODNY SPANIEL
Pochodzenie: Irlandia
Data publikacji obowiązującego standardu: 13.03.2001.
Użytkowanie: Irlandzki wodny spaniel może łatwo dostosować się do wszelkich form łowiectwa przed i po strzale; poluje, wystawia i ochoczo aportuje z gęstych zarośli. Budowa i natura tej rasy spowodowała, iż myśliwi polujący na ptactwo głównie ją wybierają.
Klasyfikacja F.C.I.:
Grupa 8 Aportery, płochacze,
psy dowodne.
Sekcja 3 Psy dowodne.
Podlega próbom pracy.
Krótki zarys historyczny: Dokładne pochodzenie tej rasy nie jest jasne. Sądzi się, iż spaniele wodne pochodzą od psów wywodzących się z Persji i przybyły do Irlandii przez Hiszpanię. Pierwsza irlandzka wzmianka o „dowodnych psach, które ścigają ptactwo wodne” datuje się na 1600 rok, wiadomo więc, że psy o wodoodpornej sierści używane były w Irlandii przed pojawieniem się dubeltówki. Nie ma prawdziwego dowodu na istnienie przodków irlandzkiego wodnego spaniela poza jego najbardziej osobliwą cechą- obecnością szczurzego ogona. Owa cecha nie pojawia się u psów podobnej rasy tym samym sprawia, iż bardzo prawdopodobne jest, iż nowoczesna rasa ma lokalnego irlandzkiego przodka. Ogon zapoczątkował nazwy „ogon bat” oraz „szczurzy ogon”. W każdym bądź razie potomkowie owych psów akceptowani byli oraz osiągali wspaniałe sukcesy na wystawach w drugiej połowie dziewiętnastego wieku. W 1890 powstał the Irish Water Spaniel Club w celu popularyzacji tej rasy.
Wygląd ogólny: Bystry, szlachetny, silnie zbudowany, zwarty i krępy.
Zachowanie/Charakter: Dumny, łączy w sobie wielką inteligencję i wytrzymałość ze śmiałością i odrobiną zapału w usposobieniu, pies lojalny posiada ogromną wytrwałość. Irlandzki spaniel jest psem rodzinnym, wesołym, nieufny wobec obcych.
Głowa: dobrej wielkości.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Wysoka w kopule, dobrej długości oraz szerokości pozwalającej na dużą pojemność mózgu. Grzywka powinna składać się z długich luźnych loków rosnących w kierunku dobrze zaznaczonego czubka pomiędzy oczami, widziana z boku nie powinna formować peruki, rosnąc bezpośrednio w poprzek.
Stop: W formie stopnia.
Trzewioczaszka:
Pysk: Idealnie gładki. Włos porasta w wąskiej linii tworząc brodę z tyłu dolnej szczęki.
Nos: Duży i dobrze rozwinięty koloru ciemno wątrobianego.
Kufa: Długa, mocna i nieco kwadratowa z wyglądu.
Uzębienie: Silne, i proste z kompletnym zgryzem nożycowym.
Oczy: Stosunkowo małe, migdałowego kształtu, ciemno bursztynowe lub ciemno orzechowe, o bardzo inteligentnym wyrazie.
Uszy: Bardzo długie, w kształcie płata, osadzone nisko, zwisające całkiem blisko policzków, pokryte długimi skręconymi frędzlami.
Szyja: Dosyć długa, mocna i wygięta, (umożliwiająca noszenie głowy dobrze ponad poziomem grzbietu) mocno osadzona w ramionach.
Tułów: Powinien być dobrej wielkości, będący jako całość proporcjonalny jak i również stwarzający wrażenie beczki zaakcentowany dobrze wysklepionymi żebrami, ogólnie mocny i dobrze umięśniony.
Grzbiet: Krótki, szeroki i równy, mocno połączony z tylnimi kończynami.
Lędźwie: Głębokie i szerokie.
Klatka piersiowa: Głęboka ale nie zbyt szeroka czy okrągła pomiędzy przednimi łapami, jednakże o dużej pojemności. Żebra dobrze wysklepione do tyłu.
Ogon: Gładki, mocny i gruby u nasady (gdzie pokryty jest od 3 do 4 cali – 7,5cm do 10cm krótkimi lokami/frędzlami), i stopniowo zwęża się, cienko zakończony. Nie powinien być tak długi aby sięgał stawu skokowego, noszony prawie na równi z grzbietem w linii prostej.
Kończyny:
Kończyny przednie:
Łopatki: Bardzo silne.nachylone, dobrze wysklepione do tyłu
Przednie łapy: Mocnej kości, proste, przedramię w punkcie łokcia pozostaje w linii prostej z najwyższym punktem łopatki.
Kończyny tylnie: Bardzo silne.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Nisko opuszczone.
Łapy: Duże, nieco zaokrąglone, rozłożyste, dobrze pokryte włosem, pomiędzy i na palcach bez zbytecznego owłosienia.
Chody: Chód jest charakterystyczny dla tej rasy, beczkowata klatka piersiowa powoduje toczący się ruch.
Okrywa Włosowa:
Włos: Gęste, ścisłe loki, nie wełniste, posiadają naturalną oleistość. Tył i boki szyi powinny być pokryte podobnymi frędzlami jak ciało, podgardle powinno być gładkie, gładki włos tworzy ścieżkę o kształcie litery V od gardła do tyłu dolnej szczęki do mostka. Przednie łapy pokryte gęstymi lokami dookoła, krótszymi z przodu. Poniżej stawu skokowego, tylnie łapy muszą być gładkie, ale owłosione z tyłu do stopy.
Umaszczenie: Bardzo nasycony ciemnobrązowoczerwony kolor wątrobiany, niedopuszczalne białe miejsca na przedpiersiu.
Wzrost:
Psy 53 – 59 cm ( 21 – 23 cale )
Suki 51 – 56 cm ( 20 – 21 cale )
Wady: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia i wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.
•Biel na klatce piersiowej.
•Cieliste umaszczenie.
•Jasne oczy.
•Wełnista szata.
•Owłosienie z przodu stawu skokowego.
•Brak owłosienia na przednich łapach.
•Rozwarte palce łap.
•„ Pióra „ na ogonie i pysku.
•Biel na łapach.
Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub psychiczne podlegają dyskwalifikacji.
Uwaga.: Samce musza mieć dwa prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.